ببخش مرا دخترم

دخترم امروز برایت مینویسم

امروز که در چند قدمی تولد دو سالگیت هستی

دلم میخواهد سالها بعد که بزرگ شدی قد کشیدی و خانوم شدی

تورا از همه دور کنم

دلم میخواهد نگذارم از خانه بیرون بروی

دلم میخواهد آفتاب را فقط در حیاط خانه مان ببینی

دخترم

میدانم از من متنفر میشوی

و مرا بدترین مادر دنیا می نامی

میدانم...خوب هم میدانم

اما دخترکم اگر بدانی چه بر سر جوانی ام آمد

چگونه بارها دلش شکست و آرزوهایش تباه شد

از من گله نمیکنی...

دخترم وقتی سنت هنوز درگیر احساس است و منطق نمیشناسد

به یکباره عاشق میشوی

اما عاشقی درد است دخترم درد

.

.

.

.

بمیرد مادر و درد آن روزهایت را نبیند.