ویانا...دختر بی همتای من

سلام مامی...امسال اربعین بنا به یه نذر که انشالله قراره 7 سال ادامه داشته باشه شله زرد درست کردم و خدا رو بخاطر این نعمت بزرگ یعنی نعمت دختر داشتن  هزار هزار بار شکر کردم. شکرش کردم که منو لایق داشتن یکی از زیباترین لبخندهاش دونسته و ازش خواستم خودش همیشه و همیشه پشت و پناهت باشه و یکی از پاکترین بنده هاش باشی. ...راستی این شله زرد را برای اولین بار بدون هیچ کمکی و خودم تنهایی درست کردم و خودمونیم خیلی خوشمزه شده بود .منم که آخر اعتماد به نفس کلی با طعمش و رنگش و بوش و تزئینش و خلاصه با همه چبزش حال کردم. اینم ویانا و باباجونش که تازه چشمش را عمل کرده واسه همین عینک زده (صرفا" جهت اطلاع ) ...

  تو خونه بابایی حسابی داره بهمون خوش میگذره و همه اش درحال خوردن و خوابیدن و خوش گذروندن هستیم...جای همگی خالی وبالاخره ما برگشتیم سر خونه زندگیمون: ...

امسال شب یلدا ارومیه بودیم.بعد اینکه خونه رو مرتب کردیم و جابجا شدیم یه سفر حسابی لازم داشتیم که دیدیم  کجا بهتر از خونه بابایی . ما هم شال و کلاه کردیم و پیش به سوی ارومیه. بابایی هم کلی خوشحال شد و در کل شب خیلی خوبی بود.خاله ها همه بودن. (خاله پروین با خانواده/خاله لاله با خانواده و البته مادر شوهرش/نسرین خاله با خانواده/مادر/ عمه و ساناز جون/بابایی و خاله لعیا/ویانا خانوم با خانواده) جای مامان جون هم خیلی خالی بود...امشب خیلی دلم واسه مامانم تنگ شده بود...تنگ تر از همیشه.با اینکه الان خودم مامان شدم ولی بعضی وقتها خیلی دلم هوای بغلشو میکنه.مامان جونم دلم واست یه ذره شده. سلام منو به خدا برسون و بگو راضی ام به رضای اون ب...

دخترکم بالاخره راه افتادی ...البته از چند ماه پیش یعنی دقیقا"از 20 شهریور چند قدم می رفتی و وقتی دستاتو میگرفتم با کمک راه میرفتی ولی دیگه از 12 آذر کامل راه افتادی و خیلی هم سعی داری قدمهای تند و بلند برداری. متاسفانه به خاطر اسباب کشی نشد واست جشن قدم بگیریم ولی اشکال نداره.مهم اینه که من  توی دلم بزرگترین جشنهای عالم را برای هر قدمت گرفتم و با هر قدمی که برداشتی هزار هزار بار خدارو شکر کردم خدارو شکر کردم واسه این لحظه های ناب...لحظه هایی که دیگه هیچوقت تکرار نمیشن و من لایق دیدن تمام این تلاش های سخت وشیرین بودم...سخت برای تو و شیرین برای من... ...

بالاخره ما اسباب کشی کردیم به خونه جدیدمون و کلی کار ریخته رو سرمون. عمه اومد کمکم ولی اسباب کشی سختی هایی داره که با وجود 10 تا کمک بازم کار اصلی رو دوش خود آدمه و کار خیلی مشکلیه و با وجود وروجکی مثل دخملی سرسام آوره. ولی با همه اینها بالاخره ما ساکن شدیم و اول از همه اتاق ویانا خانوم چیده شد. این خونه مون خیلی بزرگه و کلی سوراخ سنبه و جاهای مخفی داره که در انتظار روزهاییه که دخملی با پاهای کوچولوش اونها رو کشف کنه و با هر بار کشفیات جدید قهقهه بزنه و دل مادرانه منو پر از شادی بکنه...دخترم به خونه جدید خوش اومدی. اینم یه روز همون وسط مسطهای اسباب کشی که با خاله زوفا اینا رفتیم بیرون...خوش به حال دل بی خیال خودم که با اون وض...

این ماه خیلی ماه بدی بود...آخه دخترکم مریض شد و منو خیلی نگران کرد. خیلی  بی حال بودی و چند بار هم بالا آوردی. شب که بابا اومد رفتیم بیمارستان علی اصغر که ای کاش نمیرفتیم. چند تا دانشجو و یه رزیدنت  اونجا بود و دکتر متخصص نداشتن. خلاصه بعد ازکلی آزمایش و معاینه گفتن باید بستری بشی. یک لحظه احساس کردم قلبم داره از کار می افته . به زور جلوی اشکامو گرفتم و با بغض گفتم میشه قبلش دکتر متخصص هم بیاد ببینه؟    اونا هم با کلی  منت قبول کردن. وقتی دکتر اومد گفت تشخیص اشتباه بوده و مشکلی نیست. احتمالا" از دندون درآوردن بوده.  اون لحظه میخواستم برم و اون کسی که گفت باید بستری بشه رو خفه کنم   ولی کلی خودمو کنترل کر...

من نمیدانم چرا هیچکس نمی نویسد از مردها از چشمها و شانه ها و دستهایشان از صدایشان از عطر تنشان پررو میشوند؟؟ خوب بشوند مگر خود ما با هر دوستت دارمی تا آسمانها نرفته ایم؟ مگر ما با اتکا به همین دستها همین نگاهها و همین آغوشها در بزنگاهها زندگی سرپا نمانده ایم؟ من بلد نیستم در سایه دوست داشته باشم من میخواهم خواستنم گوش فلک را کر کند من میخواهم مرد من بداند که دوستش دارم عاشقانه...تا ابدیت ...

سلام گلکم...بعد از مدتها این به روزترین مطلبی که دارم میذارم.خواستم روز پدر رو داغ داغ به بابایی تبریک بگم و بعد بقیه مطالب رو دوباره ادامه میدم. خدایا...بالاتر از بهشت داری؟؟ برای زیر پای پدرم میخواهم. و روزگار ما قبل از آمدن دخملی: ...

دیگه یواش یواش داری بزرگ میشی و خیلی از کارات هدفمند شده.دیگه میتونی کامل و طولانی مدت بایستی  و چند قدم هم باترس ورمیداری و بعد می افتی زمین.از بازی و هیجان لذت میبری.هرروز پیشرفت میکنی و من سعی میکنم همه این لحظه ها رو با همه وجود حس کنم.همه این اولین ها که تندتند میگذره و این منم که عقب میمونم و تو تخته گاز جلو میری...                     قدمهایت استوار دخترکم             ...

                 10مهر تولد من بود و مامانی و باباجون و عمو دانیال و آنا زحمت کشیدن و کلی منو سورپرایز کردن.شب تولدم که رفته بودیم خونشون یهو دیدم هرکدوم یه شاخه گل مریم واسم خریدن با یه کیک خیلی خوشمزه که با دیدنش کم مونده بود گریه کنم . آخه این چند وقته خیلی خسته شده بودم و یه همچین کاری همه خستگی این روزا رو از تنم درآورد.راستی باباجون (بابای بابا) و مامانی یک تومن هم پول دادن که خیلی زیاد بود و کلی شرمنده ام کردن...راستی یه سورپرایز دیگه هم بود...مامانی گفت من ویانا رو نگه میدارم تا شما یعنی من و بابا فرزاد بریم بیرون و یه جشن مجردی!!!!!!!!!هم واسه خود...